Dag 103/2
12 augustus 2016 - Santiago de Compostela, Spanje
Plaatsen: Monto del Gozo, Santiago
Afstand: 5 km
Vrijdag 12 augustus
Vandaag is de grote dag, hoewel volgens het cliché de weg belangrijker is, is de aankomst toch ook heel wat.
We beginnen als groep. Om zes uur gaan we met 11 mensen op weg. Het is maar 5 km van Monte del Gozo naar de kathedraal van Santiago. Omdat de achterhoede (mijn 'subgroep') foto's wil maken bij de gemeentegrens van Santiago, bij het volledig beschreven/bestickerde bord terwijl de jonkies het bord waarschijnlijk niet eens gezien hebben, valt de groep in twee delen uiteen. Een stuk verder zit de voorhoede te ontbijten. Niet iedereen van mijn 'subgroep' heeft zin om hierbij aan te sluiten. Zo kan het gebeuren dat Marie-Noëlle en ik met z'n tweeën om 07:15 bij de kathedraal aankomen. De emoties komen los. Na 2623 km lopen is het toch wel wat. Tranen. Het telefoontje naar Marja duurt maar kort want praten lukt bijna niet.
Hans is er om me te verwelkomen. Hij heeft een 'oorkonde' mee met felicitaties van bekenden. Bedankt iedereen. Even later volgt de rest van de groep. Er wordt uitgebreid gefeliciteerd en gefotografeerd. Er ligt nog een dag voor ons. Wat doe je nou op zo'n dag.
Allereerst naar het Pelgrimskantoor voor de formaliteiten. Registratie, afstempelen van de drie (!) credentials. In ontvangst nemen van het 'Compostela'. Ik krijg (tegen geringe vergoeding) ook een afstandscertificaat met begin- en einddatum en -plaats en afgelegde kilometers.
Daarna ontbijten. Het valt niet mee om voor inmiddels 12 mensen plaats te vinden in een bar die al open is, maar het lukt.
Daarna hebben we nog een probleempje op te lossen. Fruzsina, Andrea, Emilio en ik hebben nog geen slaapplaats voor vannacht. Gisteren heb ik alle albergues gebeld, als is vol. Emilio gaat op onderzoek uit, ik ga naar de Huiskamer van de Lage Landen, de ontvangstruimte voor Nederlandse pelgrims. Ik wil daar sowieso heen om wat informatie over Fisterra en Muxia, wat te praten in mijn eigen taal en ik zal dan gelijk vragen of ze daar een oplossing weten. Al snel komt er een appje van Emilio: 2 hotelkamers voor 2 personen voor € 20 pp. Vreugde.
Dan naar de kathedraal voor mis van 12:00 uur. Mijn rugzak geef ik in bewaring bij het pelgrimskantoor voor € 2 want die mag niet mee de kathedraal in.
De pergrimsmis is in het Spaans, maar ik hoor nog wel dat gemeld wordt dat er Hollandse pelgrims vertrokken uit Saint-Jean-Pied-de-Port genoemd worden. De Spaanse horizon houdt daar kennelijk op.
Na de mis haal ik mijn rugzak op en breng deze naar het hotel. Ik maak het brood klaar wat ik onderweg gekocht heb en loop via een supermarkt voor fruit en vruchtensap naar het centrum terug een doe nog wat andere inkopen.
De groep is inmiddels uiteengevallen, want een ieder wil zijn of haar ding doen. Ik kom Andrea tegen. Samen lopen we wat winkeltjes in een uit een om vijf uur zit ik in de kapel van het pelgrimskantoor voor de Taizéviering. Het is een mooie ingetogen viering. Je vraagt je af waarom er maar 10 mensen zijn, waarvan vier van de 'subgroep'.
Daarna naar de kathedraal, om zes uur zitten voor de mis van halfacht waarin de botafumeiro, het grote wierookvat, geslingerd wordt. Naar verluidt om de geur van de pelgrims, die lang onderweg geweest zijn, te verdrijven. Ik moet zeggen, met z'n zessen in een bank voor vier en ruim 24 uur zweet onder de oksels kan ik tijdens het schrijven van dit stuk bijna niet wachten tot het zover is.
...
De mis is achter de rug, botafumeiro heeft geslingerd. Bij het uitgaan van de kathedraal wordt ik nog begroed door Alfred en Meike. Zij zijn op de tandem al eerder aangekomen en gaan morgen naar huis.
Een aantal mensen had een gelegenheid om eten uitgezocht. Het bleek niet veel meer te zijn dan een drinklokaal met snacks. Leuk voor een aperitief, maar een aantal wil toch wat anders, nu we in Santiago zijn. Zo zitten Emilio, Marie-Noëlle, Fruzsina en ik even later op een terras van overheerlijke Spaanse tapas te genieten.
Afstand: 5 km
Vrijdag 12 augustus
Vandaag is de grote dag, hoewel volgens het cliché de weg belangrijker is, is de aankomst toch ook heel wat.
We beginnen als groep. Om zes uur gaan we met 11 mensen op weg. Het is maar 5 km van Monte del Gozo naar de kathedraal van Santiago. Omdat de achterhoede (mijn 'subgroep') foto's wil maken bij de gemeentegrens van Santiago, bij het volledig beschreven/bestickerde bord terwijl de jonkies het bord waarschijnlijk niet eens gezien hebben, valt de groep in twee delen uiteen. Een stuk verder zit de voorhoede te ontbijten. Niet iedereen van mijn 'subgroep' heeft zin om hierbij aan te sluiten. Zo kan het gebeuren dat Marie-Noëlle en ik met z'n tweeën om 07:15 bij de kathedraal aankomen. De emoties komen los. Na 2623 km lopen is het toch wel wat. Tranen. Het telefoontje naar Marja duurt maar kort want praten lukt bijna niet.
Hans is er om me te verwelkomen. Hij heeft een 'oorkonde' mee met felicitaties van bekenden. Bedankt iedereen. Even later volgt de rest van de groep. Er wordt uitgebreid gefeliciteerd en gefotografeerd. Er ligt nog een dag voor ons. Wat doe je nou op zo'n dag.
Allereerst naar het Pelgrimskantoor voor de formaliteiten. Registratie, afstempelen van de drie (!) credentials. In ontvangst nemen van het 'Compostela'. Ik krijg (tegen geringe vergoeding) ook een afstandscertificaat met begin- en einddatum en -plaats en afgelegde kilometers.
Daarna ontbijten. Het valt niet mee om voor inmiddels 12 mensen plaats te vinden in een bar die al open is, maar het lukt.
Daarna hebben we nog een probleempje op te lossen. Fruzsina, Andrea, Emilio en ik hebben nog geen slaapplaats voor vannacht. Gisteren heb ik alle albergues gebeld, als is vol. Emilio gaat op onderzoek uit, ik ga naar de Huiskamer van de Lage Landen, de ontvangstruimte voor Nederlandse pelgrims. Ik wil daar sowieso heen om wat informatie over Fisterra en Muxia, wat te praten in mijn eigen taal en ik zal dan gelijk vragen of ze daar een oplossing weten. Al snel komt er een appje van Emilio: 2 hotelkamers voor 2 personen voor € 20 pp. Vreugde.
Dan naar de kathedraal voor mis van 12:00 uur. Mijn rugzak geef ik in bewaring bij het pelgrimskantoor voor € 2 want die mag niet mee de kathedraal in.
De pergrimsmis is in het Spaans, maar ik hoor nog wel dat gemeld wordt dat er Hollandse pelgrims vertrokken uit Saint-Jean-Pied-de-Port genoemd worden. De Spaanse horizon houdt daar kennelijk op.
Na de mis haal ik mijn rugzak op en breng deze naar het hotel. Ik maak het brood klaar wat ik onderweg gekocht heb en loop via een supermarkt voor fruit en vruchtensap naar het centrum terug een doe nog wat andere inkopen.
De groep is inmiddels uiteengevallen, want een ieder wil zijn of haar ding doen. Ik kom Andrea tegen. Samen lopen we wat winkeltjes in een uit een om vijf uur zit ik in de kapel van het pelgrimskantoor voor de Taizéviering. Het is een mooie ingetogen viering. Je vraagt je af waarom er maar 10 mensen zijn, waarvan vier van de 'subgroep'.
Daarna naar de kathedraal, om zes uur zitten voor de mis van halfacht waarin de botafumeiro, het grote wierookvat, geslingerd wordt. Naar verluidt om de geur van de pelgrims, die lang onderweg geweest zijn, te verdrijven. Ik moet zeggen, met z'n zessen in een bank voor vier en ruim 24 uur zweet onder de oksels kan ik tijdens het schrijven van dit stuk bijna niet wachten tot het zover is.
...
De mis is achter de rug, botafumeiro heeft geslingerd. Bij het uitgaan van de kathedraal wordt ik nog begroed door Alfred en Meike. Zij zijn op de tandem al eerder aangekomen en gaan morgen naar huis.
Een aantal mensen had een gelegenheid om eten uitgezocht. Het bleek niet veel meer te zijn dan een drinklokaal met snacks. Leuk voor een aperitief, maar een aantal wil toch wat anders, nu we in Santiago zijn. Zo zitten Emilio, Marie-Noëlle, Fruzsina en ik even later op een terras van overheerlijke Spaanse tapas te genieten.
Kan me voorstellen dat je neit eens meer kon praten.....
fijne avond en straks heerlijk slapen
. Wat een belevenis, om nooit te vergeten! Nogmaals chapeau en blijf genieten!
Dank je wel voor je verhaal over de aankomst, ik begrijp je emotie heel goed. Het doel is bereikt en daar horen zeker tranen van emotie en dankbaarheid bij. Ga nu in alle rust het laatste stukje doen en neem tijd om te genieten. Ik heb genoten van je reisverhalen, jammer dat dit nu ook voorbij is. Ik hoop je gauw weer in Alkmaar te zien. lieve groeten, Hinke
je heel lang met vreugdevol verblijden. Ook nu zijn mijn aantekeningen
van onze tocht in 83,door jou lopen van de pelgrimsweg, weer opnieuw
door bebladerd en gelezen. Vreugdevolle herinneringen.
Een welkom thuis toegewenst Ad van Spreeuwel
Mooi dat jij dat ook had... de weg is het doel, maar Santiago na zoveel kilometers bereiken, hoorde daar voor mij ook wel bij hoor. Ik heb dan ook "het certificaat" met 2400km erop! Fijne dagen en ervaringen wens ik je nog! Vaya con dios..
Eerst op de fiets en nu lopend.
De details hoor ik wel op het werk.
Groet Ron
Grote buiging en respect voor al je km, groetzzzz Ans.
problemen met je lichaam, wat ben je sterk!!!! groet, Henk
Top!!
Groeten Arnold
Proficiat! je bent er en daar horen emoties bij. Toen ik het las kreeg ik ook de tranen in mijn ogen. Wij wensen je een behouden terug reis!
Lieve groet van nel en Evert.
Ineens lijken sommige dingen niet meer belangrijk. Geert, doe het rustig aan, in je eigen tempo. Ik ga binnenkort nog een weekje " uitlopen" in Frankrijk! Groet, Patricia