Dag 31, 32, 33

Plaatsen: Troyes, Sommeval, Ervy-le-Chatel, Collan
Afstanden: 27/24/33 km

Woensdag 1 juni
Ik zat toch niet helemaal alleen in het seminarie, want bij het ontbijt kwam ik een groep jonge Fransen tegen. Ik stond al om acht uur buiten de deur en ging op weg richting kathedraal. Normaal krijg je een stempel in je pelgrimspas waar je slaapt, maar het kantoor ging pas laat open. In de kathedraal was ook de gelegenheid om een stempel te krijgen en ik wilde de kathedraal natuurlijk ook zien. Voordat de kathedraal open ging had ik nog ruim een halfuur om het oude centrum van Troyes te zien. Troyes is een heel andere stad dan bijvoorbeeld Chartres of Reims. Er zijn nog veel oude vakwerkhuizen uit de 16e eeuw, waar ze vanaf de begane grond tot het dak zuinig op zijn. Dat laatste wil in Nederland nog wel eens anders zijn met de moderne winkelpuien in Jugendstil geveltjes.
De gotische kathedraal heeft glas-in-loodramen uit de 16e en 17e eeuw. Ook wel leuk om te vermelden dat het centrum van Troyes de vorm heeft van een champagnekurk.
Vandaag was het prima weer om te wandelen.
In Sommeval heb ik overnacht in een rustplaats voor pelgrims en andere langeafstandwanderlaars. Er is een gootsteen met warm een koud water, een kookplaat, een (hurk)wc en een stenen tafel met banken eromheen. Allemaal heel netjes, om 17.00 uur sluit een gemeentewerker de deur tenzij een pelgrim gemeld heeft dat hij wil blijven slapen. Op z'n luchtbed op de houten bank.
Er is dus geen douche. Nu gebruik ik nooit een washandje en heb er ook geen een bij me, dus ik had een probleem want ik wilde met toch een beetje opfrissen. Gelukkig heb ik dunne sokken voor de avond bij me die nodig gewassen moesten worden. Sokken gewassen, zie daar, een fris washandje!
Nog een ander probleempje is dat ik geen eten had. In Sommeval zijn geen winkels en de winkel in het vorige dorp (6 km achter een berg) was gesloten toen ik passeerde een ging pas om halfvijf open, te laat om voor vijf uur bij de Mairie van Sommeval te zijn. Dat werd dus teren op het noodrantsoen: noedels van Xenos en nog een handje noten. En niets voor het ontbijt dan een choco-mueslireep.

Donderdag 2 juni
Vandaag is de sterfdag van mijn moeder, een jaar geleden. Toch wel iets om even bij stil te staan. Na mijn moeder waren er nog twee tantes over, beiden schoonzussen van mijn vader. Een tante is al eerder dit jaar overleden en gisteren hoorde ik dat de laatste ook overleden is. Een generatie is niet meer.
Vandaag voor de verandering weer een regendag. Zonder fatsoenlijk ontbijt ga ik op weg. Het eerste dorp met bakker is drie uur lopen. Ik stond al kort na zes uur op, maar pas om halfacht ging ik op pad (wel nog even koffie gemaakt). Ik wist niet waarom ik er zo lang over deed. Na 5 minuten wel. De rijdende bakker in het dorp! Ik koop een baquette en ben zo blij dat ik er ook nog een pain au chocolat bijneem. De bakkersvrouw snijdt de baquette in drie stukken met elk stuk in een zak zodat hij in de voorzak (buidel) van mijn poncho past.
Onderweg is een klein restaurant waar ook levensmiddelen verkocht worden. Ik vraag of ik al koffie kan krijgen. Dat kan, maar ik mag niet met m'n modderschoenen in het restaurant, ik moet op een klapstoel in de winkel zitten. De koffie is prima en als ik later nog twee appels koop, hoef ik in totaal maar € 1,50 af te rekenen.
Ik had vandaag een wat langer traject gepland, maar om twee uur had ik geen zin meer. Ik heb het parochiehuis gebeld of er plaats was in de gite. Toen ik weer heerlijk gedoucht had en het niet meer regende ben ik naar de winkel gegaan en heb daarna een heerlijke maaltijd gemaakt, inclusief een klein flesje wijn.

Vrijdag 3 juni
Ik loop momenteel niet meer door het bos en over veldwegen. Alles is zo nat, ik denk dat het wel een week duurt voordat de bospaden weer begaanbaar zijn. Ik heb mijn GPS ingesteld op 'onverharde wegen: nee' zodat ik makkelijk van dorp naar dorp kan komen over de verharde wegen.
Dat dat niet altijd werkt ontdekte ik vandaag. Ik had een stukje langs het Kanaal van Bourgondië gelopen en moest afslaan over een brug over een rivier. De brug lag nog vrij hoog, maar daarna begon de weg te dalen. Aan weerszijden stond het bouwland blank. In de verte zag ik dat er water op de weg stond. Daar aangekomen bleek het water zich een weg te zoek van graanakker naar koolzaadakker over de weg. Ik probeerde eerst met mijn wandelschoenen aan door te lopen, maar kwam daar snel van terug, te diep een m'n schoenen waren net droog. Dus dat werd schoenen en sokken uit, broekspijpen oprollen. Wat was ik blij met mijn sandalen, want de steentjes op de weg waren behoorlijk scherp. Uiteindelijk was het water enkeldiep en toch wel fris. In het dorpje verderop heb ik mijn voeten laten drogen en mijn sokken en wandelschoenen weer aangetrokken.
Vanavond lekker gegeten in het restaurant. Voorgerecht: ik stap er al dagen overheen. Slakken.