Dag 52, 53, 54

25 juni 2016 - Flavignac, Frankrijk

Plaatsen: Châtelus-le-Marcheix, Saint-Léonard-de-Noblat, Limoges, Flavignac
Afstanden: 32, 24, 30 km

Woensdag 22 juni
Vandaag heb ik voor een lang stuk gekozen zodat ik morgen wat minder hoef en op tijd in Limoges ben.
Voor het ontbijt had ik alleen wat droge geroosterde broodjes, maar gelukkig was in Les Billanges en café open waar ik een panini kon krijgen. Een panini is een tosti gemaakt van een half stokbrood.
Ik heb grotendeels over de weg gelopen. Het eerste landweggetje was echt gevaarlijk; een halve meter gras en daar tussen wielsporen van 40 cm diep die je niet ziet. Met water er in ook nog. Dat is vragen om blessures. Terug dus.
Vandaag was een hete dag. Boven de 30 °C. De doppen van mijn stokken kleefden af en toe aan het asfalt vast. Rustig aan en veel drinken dus.
Ik heb er ook nog voor gezorgd dat de jongste bediende van een garagebedrijf van zijn baas op z'n lazer kreeg. Ik vroeg om water en hij wilde water uit de kraan in de werkplaats geven. Zijn baas werd kwaad en zei iets van dat drink je toch zelf ook niet! Ik moest water uit de koelkast krijgen.
Ik slaap in de gemeentelijke gîte. Het kostte wat moeite om de code voor het slot te krijgen; de boekhandel die er over ging was er niet meer. Ga naar Office du Toerisme zonder adres. Maar het is echt een geweldige gîte. 8 plaatsen in 3 slaapkamers, ruime 'living' met keuken, en... Een wasmachine en een wasdroger. Gelijk maar even gebruik van gemaakt. Alles gewassen wat ik niet aan had (en dat laatste was niet veel bij deze temperatuur) plus lakenzak en kussensloop. Ook was er een voorraad eten en drinken: macaroni, koffie thee, suiker, olie, jam. Allemaal bij de prijs in. Ik hoefde alleen wat groenten te halen en brood voor het ontbijt.
Op straat kwam ik de IJslander tegen, hij zit vlakbij in een privégîte met minder voor meer geld.

Donderdag 23 juni
Vandaag op tijd op weg, want het wordt weer een warme dag. Gisteren heb ik inleghakjes gekocht. Ik hoop zo mijn achillespezen wat te ontlasten. Bovendien dempen ze ook nog wat schokken, zodat ook de knieën wat minder belast worden bij het dalen. Ik ga ervan uit dat het een paar dagen duurt voor ik het effect merk.
Ik slaap vannacht bij de zusters Fanciscanen. Er zijn ook drie dames die gisteren bij de IJslander in de gîte waren. Ik had ze onderweg al gesproken. De IJslander zou ook komen, maar hij heeft afgebeld. Net nu ik wilde vragen zijn naam eens op te schrijven.
Vandaag ben ik op de helft van de route, in kilometers. Is dit iets om te vieren? Iemand schreef al, de camino lopen is een bezigheid die je 'gewoon' elke dag doet, net zoiets als naar je werk gaan. Het begin van de tocht is iets wat ver achter me ligt, als ik er aan terugdenk lijkt het eeuwen geleden. Toch vind ik het wel een mijlpaal, 1300 km, 2 miljoen stappen. Ik besloot mezelf te trakteren op een etentje buiten de deur.
Nou ben je als eenling niet welkom op een vol terras, ze zetten liever vier mensen aan een tafeltje. Binnen kon wel, maar daar had ik geen zin in. Op het plein voor de kathedraal, waar ik vlakbij zit, is een zomerfeest. Er staan lange tafels waar je kunt aanschuiven en je kunt eten en drinken halen bij de standjes. Een goed gevulde wrap, frietjes, biertje van Guus erbij en een crepe toe. Wat wil je nog meer.
En nu maar proberen wat te slapen, het is nog steeds 30 graden.

Vrijdag 24 juni
Toch goed geslapen, met oordoppen in vanwege het zomerfeest. Na het ontbijt en de lauden regende het nog steeds. Hard. Ik besloot toch maar op weg te gaan. De drie dames blijven nog een dag in Limoges. Eenmaal de stad uit was het vandaag een mooie route. De plaatsnamen eindigend op -ac komen, Dordogne. Er zijn ook wat meer campings. Het weer wordt ook steeds beter, ik heb zelfs twee keer de poncho kunnen inpakken.
Je hebt hier van die kleine vliegjes. Vooral als het niet waait of als de wind even wegvalt door bijvoorbeeld een houtwal. Die vliegjes vinden het fijn om voor je gezicht te blijven vliegen. Ik heb geen idee waarom, ze zijn volgens mij niet van het bloedzuigende type, en als je ze niet wegslaat worden het steeds meer. Wat ik nou niet snap, is dat ze blijven vliegen als het regent. Je zou zeggen, een regendruppel is genoeg. Maar goed, het hoort erbij en ik sla af en toe om me heen.
Flavignac is een klein dorpje, met verschillende voorzieningen zoals kruidenier, bakker, restaurant. De gîte heeft twee stapelbedden in een ruimte die gelijk woonkamer en keuken is.
Ik ben weer alleen, het lijkt wel of pelgrims liever niet in een gemeentelijke gîte slapen. Ik vind het prima, het is heerlijk rustig alleen.

Foto’s

7 Reacties

  1. Roelie Faay:
    25 juni 2016
    Mooie verhalen Geert we volgen je en kijken uit naar de volgende reeks.
    Hoop dat het weer beter wordt en niet te warm. Succes maar wel genoeg eten en drinken. ( zo nu en dan een beetje wijn is natuurlijk heel lekker met frietjes
    groetjes
  2. Annette Brouwer:
    25 juni 2016
    "Iemand schreef al, de camino lopen is een bezigheid die je 'gewoon' elke dag doet, net zoiets als naar je werk gaan."

    Ai Geert, nu moet ik je toch even ernstig toespreken want dat heb ik toch echt niet geschreven. Nu lijkt het alsof ik beweer dat een camino lopen niets bijzonder is. Het tegendeel is waar. Ik wilde alleen maar zeggen dat ik niet met het einddoel bezig was. Sterker nog: na Oviedo kreeg ik een onbestemd gevoel dat het niet meer zo lang zou duren voor mijn mooie 'dagelijkse leven' afgelopen zou zijn. Jeroen Gooskens verwoordde dat in zijn boek Ver Onderweg mooier dan ik het kan: 'Het einde benauwt mij meer dan het mij wenkt'.
    Met die vergelijking met een ander die naar zijn werk gaat wilde ik maar zeggen dat die ook niet bezig is met hoeveel jaar hij nog moet voor zijn pensioen.
    En nogmaals: mij trof alleen het verschil hoe wij ieder op onze eigen wijze de camino ervaren. Ik heb daar geen enkel moreel oordeel over. Prima als je wilt vieren dat je op de helft van je tocht bent. Ik hoor nu voor het eerst dat dit in Limoges is.

    Hopelijk vind je het niet erg dat ik dit even recht wilde zetten.
    Ik ga je verder volgen op de tweede helft van je tocht en je weer lastig vallen met praktische adviezen.

    Bonne route
    André



    Dit schreef ik enkele dagen geleden
    "Toen ik op liep waar jij nu bent was het begin van de reis al zo ver weg dat dit een andere tocht leek. En het eind was nog zo ver weg dat ik daar ook niet aan dacht. Kortom: voor mij voelde het als een reis zonder begin en zonder einde. Zoals een ander elke dag naar zijn werk gaat, was voor mij het dagelijks inpakken van de rugzak mijn dagelijks leven."
  3. Annette Brouwer:
    25 juni 2016
    Ha Geert,
    Leuk dat je in de herberg van Flavignac hebt geslapen. Ik sliep daar verleden jaar met Sylvie, Mireille en Mons (die ik al eens in Vezelay had gezien).
    Benieuwd of je in Thiviers bij Isabelle slaapt (nou ja, in haar huis). Ze zal je dan zeker het adres van haar vriend Jean Luc Laville in Perigueux aanraden. Prima adres aan de route (Jean Luc kookt ook nog voor je).
    De dag ervoor kun je in Sorges overnachten, prima gemeentelijke herberg. De Nederlandse hospitalera kookte verleden jaar voor ons, maar er is ook een prima restaurant in het dorp. Ik heb in de bar met plezier naar de gerant zitten kijken. Niet zoals je soms in Nederland ziet, iemand die niets kan en toen maar ober is geworden, nee, echt iemand die van zijn vak hield en dat ook verstond.
    In St Astier kan ik je het Chateau de Puyferrat aanbevelen. Voor 10 euro slaap je in een mooie kamer bovenin het kasteel. Het ligt ongeveer 2 km buiten het dorp. De kasteelheer kookt niet voor je, maar je kunt in de kasteelkeuken je potje koken. Wel in St Astier boodschappen doen.

    Bonne route
    André
  4. Ineke:
    25 juni 2016
    Op de helft... ja, dat is wel een mijlpaal, hoe dan ook.
    er is nog een hele, heerlijkehelft over.
  5. Arnold:
    26 juni 2016
    Halverwege.... Top! Goed gedaan.
    Ook in de tweede helft blijf ik je verhalen lezen.
    Groeten
    Arnold
  6. Anneke:
    27 juni 2016
    hoi Geert,

    Toppie, je bent op de helft. Zeker een reden voor een feestje! Wij heffen het glas ter ere van deze mijlpaal!
    Santé!

    veel plezier en groet
    Anneke
  7. Arjen Buringa:
    27 juni 2016
    Zo Geert, ik ben helemaal bij. Ik neem een biertje op het feit dat je op de helft bent! Proost!