Dag 61, 62, 63
3 juli 2016 - Saint-Ferme, Frankrijk
Plaatsen: Saint-Astier, Mussidan, Sainte-Foy-la-Grande, Sainte-Ferme
Afstanden: 30/38/31
Vrijdag 1 juli
Na een gezellig ontbijt en wat afscheidzoenen vertrokken bij Mme. Deligun. Wat was ze blij met de lovende woorden in het Livre d'or. Ik vertaalde het voor haar in gebrekkig Frans, maar dat had niet gehoeven, ze vertaalt alles met Google.
Het is een mooie wandeling, met veel bos. Geen bospaden, maar half verharde wegen. Wel rustig, er mag alleen bestemmingverkeer op. Ik stop bij een schuurtje van de jachtclub. Het is gewoon open en iedereen mag daar schuilen als je het maar achterlaat zoals je het gevonden heb. Het is prima weer, schuilen is niet nodig dus ik sleep een stoel naar buiten. Ik bel naar de Mairie van Mussidan dat ik in de gîte wil overnachten. Ik moet er om vier uur zijn. Dat ga ik dus mooi niet halen, het is al twee uur en ik moet nog 11 km. Ik moet maar bellen als ik het niet haal. Ik bel om kwart voor vier, dat ik er om halfvijf ben. Helaas kan ik de gîte niet zo makkelijk vinden, Mussidan is best nog groot, en het wordt kwart voor vijf. Als ik bij de gîte kom is de dame al weg, maar gelukkig is er een andere pelgrim, Carlos uit Portugal. Hij heeft instructies: stempel op een sticker en geld in de enveloppe doen.
Carlos is met weer gestart in Périgueux, hij blijkt daar dezelfde nacht geslapen te hebben, kwam laat met de trein en mocht van onze Canadese hospitalero, sorry, de hospitalero uit Quebec, niet meer naar boven maar moest in de garage slapen.
Zaterdag 2 juli
Vannacht heeft het geregend, de straten zijn nat. Als ik wegga is Carlos al een kwartiertje vertrokken en het motregent nog. Een jas hoeft nog niet aan, maar de hoes gaat wel over de rugzak. Gelukkig klaart het in de loop van de dag op.
Op rustplaatsen haal ik Carlos telkens in, hij heeft last van zijn enkels en doet rustig aan. De laatste 8 km lopen we samen.
Vlak voor Sainte-Foy-la-Grande steken we de Dordogne over een verlaten het departement Dordogne, we zijn nu in Gironde. De gîte wordt gesponsord door het ziekenhuis, waar we ons ook moeten melden. Het ziekenhuis was nog lastig te vinden, je weet het, in Frankrijk staan de pijlen altijd op de hoek van straat waar je moet. Altijd, ook al lijkt het anders te zijn.
De gîte is een oud woonhuis. Voor keuken, douche en toilet moet je er achter weer uit en over een binnenplaats. In dit klimaat geen probleem. De dame van de ontvangst brengt ons nog even met de auto naar de Super U voor de inkopen.
Helaas werkt maar een van twee kookplaatjes, en ook nog maar op halve kracht. Slow cooking dus.
Zou je macaroni kunnen koken in een waterkoker?
Zondag 3 juli
Vandaag was het weer prima weer. Carlos en ik hebben de hele dag samengelopen. Gisteren 38 km was toch een beetje te veel, maar soms heb je geen keuze. Vandaag is het tegen de dertig; op tijd weg en veel rusten is het devies.
De gîte in Sainte-Ferme is bemand, dat betekent dus niet zelf koken. Prima diner voor € 9, slapen donativo.
's Avonds komt de beheerder van de romaanse (voormalige) abdijkerk langs. We krijgen een uitgebreide rondleiding. Elke steen in de kerk is gemerkt door de steenhouwer die de betreffende steen uit de rotsen gehakt heeft. Elke steenhouwer had z'n eigen merkteken. De meeste tekens zie je na 800 jaar alleen nog als je er met een zaklamp langs schijnt.
Om negen uur lig ik bed, niet meer in staat te lezen of in mijn weblog te schrijven.
99 km in 3 dagen.
Afstanden: 30/38/31
Vrijdag 1 juli
Na een gezellig ontbijt en wat afscheidzoenen vertrokken bij Mme. Deligun. Wat was ze blij met de lovende woorden in het Livre d'or. Ik vertaalde het voor haar in gebrekkig Frans, maar dat had niet gehoeven, ze vertaalt alles met Google.
Het is een mooie wandeling, met veel bos. Geen bospaden, maar half verharde wegen. Wel rustig, er mag alleen bestemmingverkeer op. Ik stop bij een schuurtje van de jachtclub. Het is gewoon open en iedereen mag daar schuilen als je het maar achterlaat zoals je het gevonden heb. Het is prima weer, schuilen is niet nodig dus ik sleep een stoel naar buiten. Ik bel naar de Mairie van Mussidan dat ik in de gîte wil overnachten. Ik moet er om vier uur zijn. Dat ga ik dus mooi niet halen, het is al twee uur en ik moet nog 11 km. Ik moet maar bellen als ik het niet haal. Ik bel om kwart voor vier, dat ik er om halfvijf ben. Helaas kan ik de gîte niet zo makkelijk vinden, Mussidan is best nog groot, en het wordt kwart voor vijf. Als ik bij de gîte kom is de dame al weg, maar gelukkig is er een andere pelgrim, Carlos uit Portugal. Hij heeft instructies: stempel op een sticker en geld in de enveloppe doen.
Carlos is met weer gestart in Périgueux, hij blijkt daar dezelfde nacht geslapen te hebben, kwam laat met de trein en mocht van onze Canadese hospitalero, sorry, de hospitalero uit Quebec, niet meer naar boven maar moest in de garage slapen.
Zaterdag 2 juli
Vannacht heeft het geregend, de straten zijn nat. Als ik wegga is Carlos al een kwartiertje vertrokken en het motregent nog. Een jas hoeft nog niet aan, maar de hoes gaat wel over de rugzak. Gelukkig klaart het in de loop van de dag op.
Op rustplaatsen haal ik Carlos telkens in, hij heeft last van zijn enkels en doet rustig aan. De laatste 8 km lopen we samen.
Vlak voor Sainte-Foy-la-Grande steken we de Dordogne over een verlaten het departement Dordogne, we zijn nu in Gironde. De gîte wordt gesponsord door het ziekenhuis, waar we ons ook moeten melden. Het ziekenhuis was nog lastig te vinden, je weet het, in Frankrijk staan de pijlen altijd op de hoek van straat waar je moet. Altijd, ook al lijkt het anders te zijn.
De gîte is een oud woonhuis. Voor keuken, douche en toilet moet je er achter weer uit en over een binnenplaats. In dit klimaat geen probleem. De dame van de ontvangst brengt ons nog even met de auto naar de Super U voor de inkopen.
Helaas werkt maar een van twee kookplaatjes, en ook nog maar op halve kracht. Slow cooking dus.
Zou je macaroni kunnen koken in een waterkoker?
Zondag 3 juli
Vandaag was het weer prima weer. Carlos en ik hebben de hele dag samengelopen. Gisteren 38 km was toch een beetje te veel, maar soms heb je geen keuze. Vandaag is het tegen de dertig; op tijd weg en veel rusten is het devies.
De gîte in Sainte-Ferme is bemand, dat betekent dus niet zelf koken. Prima diner voor € 9, slapen donativo.
's Avonds komt de beheerder van de romaanse (voormalige) abdijkerk langs. We krijgen een uitgebreide rondleiding. Elke steen in de kerk is gemerkt door de steenhouwer die de betreffende steen uit de rotsen gehakt heeft. Elke steenhouwer had z'n eigen merkteken. De meeste tekens zie je na 800 jaar alleen nog als je er met een zaklamp langs schijnt.
Om negen uur lig ik bed, niet meer in staat te lezen of in mijn weblog te schrijven.
99 km in 3 dagen.
het zal toch niet datje macaroni in de waterkoker hebt gedaan en dan daarna hard weggelopen? Ik mag hopen van niet..................
Veel plezier verder!
Groet
Anneke
Wat een prestatie iedere dag opnieuw. En als ik naar de temperatuur kijk voor de komende dagen dan raad ik je aan veel water te drinken en
bij je te hebben. Houd vol Geert, je kunt het.
Henk, gelukkig kun je hier makkelijk aan water komen, in elk dorpje is wel een (net) openbaar toilet.
Veel succes verder en groetjes van Gea en Harry.
Ga met God en Hij zal met je zijn!
Ook ik volg jou "op de voet". En geniet van jouw ervaringen.
Een waterkoker kan erg handig zijn, macaroni er in koken gaat probleemloos. Alleen goed uitspoelen
Regelmatig lees ik je reisverslag.
Wat een prestatie en wat een mooie verhalen.
Veel succes op je verdere reis.
Henk
Begrijp ik nu dat je in 1 keer van Mussidan naar St Foye gelopen bent? Welk een prestatie, vooral omdat er onderweg nauwelijks tot geen voorzieningen waren.
Je schrijft dat er geen keuze was, die was er wel zoals ik je heb uitgelegd (overnachten in La Gatarade) maar jij maakte een andere keuze. Geen probleem, iedereen maakt zijn eigen keuzes, maar in het licht van je achillespees, zou ik toch een waarschuwing mee willen geven. Ik kan zelf nu een jaar na dato nog amper lopen. 1 km is op dit moment mijn maximale actieradius. Geen probleem, mijn camino heeft me geestelijk veel gebracht, maar lichamelijk is het nog boemelen met de bever.
Enfin, je bent oud en wijs genoeg om zelf te bepalen wat je wilt doen, maar ik geef het maar even mee.
Zelf heb ik in St Foye de trein richting kust genomen, dus vanaf nu volg ik je niet meer als ervaringsdeskundige, maar als belangstellende. Ik heb toen ook een keer 38 km gelopen, maar achteraf gezien had ik daar toch wel spijt van.
Ik wens je een behouden tocht tot Santiago, maar beloof me geen 38 km meer op een dag te lopen, want dat is echt niet goedl
Buen camino
André
Fantastisch dat je dit goed volhoudt. Wij hopen dat je ook de laatste lange kilometers volhoudt. Heb je reserve schoenen bij je? het lijkt mij dat je deze reis niet met 1 paar schoenen loopt. Je komt onderweg misschien wel hele goeie schoenenlappers tegen. Wij genieten van je verhalen en foto's. Heel veel sterkte het laatste stuk.
groetjes van ons beiden.
Ik zit nu in de tuin aan een dubbele espresso en ga genieten van je mooie en boeiende verhalen.