Dag 79, 80. 81

Plaatsen: Mañeru, Villamayor de Monjardín, Viana, Ventosa
Afstanden: 29/33/31 km

Dinsdag 19 juli
Vandaag wordt de warmste dag. Er is 38 °C voorspeld. Zaak om vroeg te gaan lopen. Om vijf uur is iedereen uit bed. Ik ben kort na halfzes vertrokken. Het is nog donker, maar het is volle maan en het eerste deel van het pad is goed te lopen.
Het leuke is dat je, ondanks het verschil in tempo, steeds weer dezelfde mensen tegenkomt. De een loopt wat sneller, de ander rust wat minder.
Zo zie ik nog geregeld de beide meiden waarmee ik door de Pyreneeën gelopen heb.
De grote stad van vandaag is Estella. Goed voor inkopen, hoewel ik er niet in slaag een stuk toiletzeep te kopen. Ik wil een stuk harde zeep, wat stevig blijft in de zeepdoos en wat ik ook voor de was kan gebruiken. Bij een klein winkeltje hebben ze alleen een stuk waarvan de helft nog niet mijn zeepdoos past en bij de supermarkt gaan ze per vier.
Ik loop door naar Villamayor, weer een klein dorp net voorbij Estella. Daar neem ik een iets duurde albergue met ontbijt en wasmachine want mijn korte broek mag wel eens de was en de lakenzak kan ook wel een opfrisser gebruiken. Altijd wel iemand te vinden die ook wat te wassen heeft, want een volle trommel is beter. De 'groep' zit in de andere herberg. Deze wordt geleid door een christelijke organisatie. Ik word uitgenodigd voor de avondmeditatie, maar kan niet meer aansluiten voor het eten want de tafel is vol. Gelukkig kan ik mee-eten met drie Italianen uit mijn albergue die ik ook geregeld tegenkom.
Na de meditatie spreek ik half en half af met de Baskische Marie-Noelle om de volgende dag om zes uur vertrekken.
Ik slaap in een 12 persoons kamer met amper ruimte tussen de bedden. Dat is dan een wat duurdere albergue. Gelukkig zijn weer naar met vijf personen.

Woensdag 20 juli.
Om zes uur sta ik op straat. Bij de andere albergue is het stil. Omdat het nog niet licht is kan ik bij de natriumverlichting de gele pijlen niet onderscheiden en besluit op mijn GPS-track te lopen. Helaas is de route onlangs gewijzigd. Het gaat een poosje goed, maar dan kom ik op een pad dat niet meer wordt bijgehouden en er dus eigenlijk gewoon niet meer is. Ik moet daardoor verder over de weg lopen, maar ben geen auto tegengekomen.
Als ik later weer op de goede weg ben, is het nog stil. Als ik een vaag bekende Spaanse tegenkom, waarvan ik weet dat ze nauwelijks Engels spreekt, vraag ik waar de anderen uit de albergue zijn. 'Five' is het antwoord. Volgens mij waren het er meer.
Vlak voor Sansol kom ik een schaapherder tegen met een grote kudde en vier border collies. De schapen eten de stoppels van de haver. En de bladeren van de vijgenbomen, maar dat wordt niet op prijs gesteld. De herder spreekt z'n talen en we maken een praatje.
In Torres del Río zit de Vlaamse vrouw uit ons groepje. Zij gaat morgen in Logroño naar huis een stopt hier voor vandaag. Ik krijg te horen dat de hele groep al om vijf uur ('five') vertrokken is. Dit is echter niet helemaal goed gegaan. De Zwitserse Patrick had even niet z'n aandacht bij het lopen in het donker en verzwikte z'n enkel, die binnen enkele ogenblikken tweemaal zo dik was als normaal. Hij is nog naar Los Arcos gestrompeld en is daar via de medische post naar het ziekenhuis afgevoerd. Hij is klaar met zijn camino. Leve het lopen in het donker.
In Viana overnacht ik met een aantal bekenden in de herberg van/in de kerk. We eten samen een eenvoudige maaltijd. Er zijn geen bedden, maar slaapmatjes. De slaapzaal is vol en de matjes liggen tegen elkaar. In- en uitstappen aan het voeteneind en oppassen dat je bij het omdraaien op je eigen matje blijft.

Donderdag 21 juli
Slecht geslapen op het matje.
We kunnen ontbijten in de herberg hoewel dat pas om half zeven kan doen we allemaal mee. Ik vertrek om zeven uur. Al snel loop ik samen met Marie-Noelle in een pittig tempo naar Logroño. De Baskische heeft zo'n leuk accent als ze Engels praat. In Logroño treffen we meer bekenden en na de koffie lopen we met vier verder. Het gaat mij dan eigenlijk net even te snel. Als ik behoefte heb aan een rust lopen de andere drie door. Alleen loop ik verder naar Naverrete waar ik een rust neem van een uur. Mijn voeten doen zeer.
Na een stevige lunch uit de levensmiddelenwinkel bestaande uit twee bananen, vier yoghurtjes (0,5 liter) een stuk brood met kaas, chocolade, noten en een uur rust gaat het een stuk beter. Het laatste stuk naar Ventosa loop ik weer alleen, in mijn eigen tempo. Het eerste deel is mooi, door de wijngaarden van Rioja, maar het laatste stuk is langs de snelweg. Bovendien begint het al weer behoorlijk heet te worden. Een kleine tegenvaller, als ik muziek wil luisteren is alleen het nummer 'Low battery' beschikbaar.
In de albergue in Ventosa zijn levensmiddelen te koop. Ik koop wat voor het ontbijt en de eerste kilometers. Een fles wijn (Rioja) kost hier € 3.
Ik slaap met zeven vrouwen op een kamer. Nu blijkt al dat dat geen garantie is voor geen snurkgeluiden.


Lezersvragen.
Hoe gaat het lichamelijk? Zowel mijn achillespees of eigenlijk de kuitspiet links als de knie rechts zijn nog niet 100%. Ik verwacht ook niet dat dat lopend nog helemaal goed gaat komen. Het zijn voornamelijk vochtproblemen. Als het warm is zoals nu wordt mijn linkervoet 's avonds wat dik. 's Morgens is dat dan weer weg. In de rechterknie zit wat vocht. Dit is een oude blessure die ik opgelopen heb toen ik afgelopen winter op foute schoenen ben gaan hardlopen. Als ik een stukje loop, gaat het vocht op een plaats zitten waar het niet in de weg zit. Ik weet mijn grenzen. Die liggen voornamelijk in de loopsnelheid, m.n. bij het dalen, voldoende rust tussendoor en 's middags na aankomst, bijvoorbeeld liggend op bed deze blog schrijven.
Voor de rest heb ik geen pijn in nek, schouders of rug, heb ik geen blaren en is mijn bloeddruk prima.
Ik kan onverwacht goed tegen de warmte. Toen we vanavond na het eten naar huis liepen kreeg ik te horen dat ik nooit moeilijk of vermoeid kijk bij het lopen en zo'n constant tempo heb.

Hoe schijf ik deze blog? Op mijn telefoon. Toetsenbord op de grootste stand en swipen maar. Goed nalezen want soms komt er ineens een verkeerd woord en daarna volgt er nog een nacorrectie (na publicatie) door Marja.