Dag 82, 83, 84

24 juli 2016

Plaatsen: Ventosa, Cirueña, Tosantos, Cardañuela Riopico
Afstanden: 29/34/36 km

Vrijdag 22 juli
Vanmorgen was ik wat geïrriteerd. Toen ik gisteravond om halftien op de kamer kwam was een aantal dames al in diepe slaap, het was donker en waag het niet om het licht aan te doen. Kortom, ik kon niet pakken om vanochtend vlot te vertrekken. Vlot vertrekken is dan: korte broek en sandalen aan, lakenzak in de broekzak, in de ene hand wat losse spullen en in de andere hand de rugzak. De kamer uit en elders inpakken. Dat moet ik dus de volgende morgen allemaal doen. Gelukkig deed iemand om zes uur het licht aan. Toen moest ik dus inpakken, samen met de vrouw van het bovenste bed, in de looproute vlak voor de deur. Ik ben ik elk geval mijn stuk zeep kwijt, dat staat nog ergens te drogen.
Ik liep vandaag de hele dag alleen. Alleen bij rustplaatsen zag ik drie keer de Nederlandse meiden. De meesten van de groep lopen vandaag naar Cirueña. Nadeel is echter dat het van Cirueña naar Santo Domingo de la Calzada maar 6 km is. Als je dan morgen vroeg vertrekt, kom je waarschijnlijk voor een dichte deur van de kathedraal. In de kathedraal zitten een kip en een haan (legende hieronder) en er is een tentoonstelling van de camino in Playmobiel. Ik spreek met de meiden af dat we als het lukt, doorlopen naar Santo Domingo.
Onderweg voor Cirueña mis ik echter een afslag. Bij splitsingen staat geregeld de pijl pas na de splitsing, zodat je er niet op geattendeerd wordt dat je misloopt. Ook mijn GPS-track blijkt hier niet te kloppen. Omdat ik niet weet waar ik verkeerd gelopen ben, besluit ik toch maar de GPS-track te volgen. Dit gaat een poos goed, maar ik eindig in een wijngaard, waar ik opgemerkt wordt door een boer op een trekker. Toet, toet. Ik steek mijn handen omhoog dat ik het ook niet meer weet. Hij vertelt mij dat ik de gele pijlen moet volgen. Goede tip, maar ik ben ze kwijt. Hij wijst mij de weg, we schudden handen en ik ga verder.
Aan het begin van Cirueña tref in de meiden weer. Zij lopen door naar Santo Domingo. Ik begin echter mijn knie te voelen en besluit in Cirueña te blijven. De rest van de 'groep' zit waarschijnlijk in de goedkope albergue, maar als ik er voor sta heb ik iets van: nee. Ik loop iets verder naar de wat duurdere. Je hebt het dan over € 10 voor een bed op een zaaltje van acht. Op dit moment zijn we met vijf personen; twee Franse vrouwen, een Letse en een man van onduidelijke herkomst, die ik zonder nadere uitleg na zijn middagslaapje en toiletbezoek aangehoord hebbende de naam Cochino toebedacht heb. Af en toe liggen de Franse vrouwen in een deuk.
Bij het eten hoor ik dat de Franse vrouwen een tweepersoons kamer genomen hebben.

Zaterdag 23 juli
Om halfzes sluipen de Letse en ik de slaapzaal uit. Toch nog goed geslapen dankzij de oordopjes. Het ontbijt is pas vanaf zeven uur, dus ik ga zonder ontbijt weg.
Als ik een kwartiertje loop mis ik mijn hoed. Sh*t. Teruggaan heeft geen zin, ik heb de deur achter me in het slot getrokken, de Letse zal ook inmiddels al weg zijn en eigenaar zal voorlopig niet komen als er geen ontbijt is. Toch wel jammer, ik was er wel aan gehecht en de warme Meseta moet nog komen. In Burgos maar naar een andere hoed kijken.
In Santo Domingo is de kathedraal nog gesloten om acht uur. Het is eigenlijk ook een museum met entree. Wel is er een bar open voor een ontbijt.
Ik zie ook weer enkele leden van 'de groep' en we spreken af waar we vandaag heenlopen. Ik hou een slag om de arm i.v.m. de ervaring van gisteren. We lopen met een groepje verder, later blijf ik in de achterhoede met de Hongaarse Fruzsina. Hoewel de conversatie in het Engels niet altijd eenvoudig gaat, hebben we toch goede gesprekken.
In Bolorado eten we en na een rust besluiten we toch door te gaan naar Tosantos, waar de anderen ook zijn.
We komen om halfvijf aan. Om vijf uur is een excursie naar grotwoningen uit de tijd van Moorse overheersing. Er is ook nog een mooie grotkerk te bezichtigen.
De albergue is van de plaatselijke kerk. Er wordt een vrijwillige bijdrage gevraagd voor diner, slapen en ontbijt. Slapen gebeurt op dunne matrasjes op de grond. Omdat het niet helemaal vol is slaag ik erin een tweede matje te scoren, zodat er iets meer tussen mijn botten en de vloer is.
Na de gezamenlijke maaltijd is er een kort samenzijn voor wie dat wil. (De rest mag afwassen) Er worden bijbellezingen gehouden in vier talen, ieder leest hardop mee als zijn taal aan de beurt is. Daarna krijgt ieder een gebed, in zijn eigen taal, dat 20 dagen geleden is opgeschreven door een pelgrim die met een speciaal doel de camino is gaan lopen. 20 dagen omdat die pelgrims nu ongeveer in Santiago aankomen. Ieder leest hardop het gebed dat hij gekregen heeft. We worden zelf ook uitgenodigd om wat op te schrijven voor over 20 dagen.

Zondag 24 juli
Vandaag heb ik eigenlijk niet zoveel te melden. We slapen met 4 personen van 'de groep' in een albergue met zwembad. Ziet er prima uit, je vraagt je af hoe ze het kunnen doen voor € 5. Er is alleen bezuinigd op wc-papier.



De legende van de kip en de haan in de kathedraal van Santo Domingo de la Calzada

Een Duits pelgrimsechtpaar was met hun zoon onderweg naar Santiago. Ze overnachtten in een herberg te Santo Domingo. De herbergier had een dochter, die bij het zien van de knappe jongeman op slag verliefd werd. Hoe ze ook liet merken dat haar hart in vuur en vlam stond, de jongeman ging niet op haar avances in. Beledigd en teleurgesteld dat haar gevoelens niet werden beantwoord, veranderde de liefde snel in haat. Om hem te treffen, verstopte ze een zilveren schaal in zijn rugzak.
Toen het drietal vertrokken was, schreeuwde ze vanwege de vermeende diefstal moord en brand. De politie achtervolgde het Duitse stel, haalde ze in en controleerde de bagage. De agenten vonden inderdaad de bewuste schaal in de rugzak van de jongeman. Voor de rechter was het een duidelijke zaak en hij veroordeelde hem tot de strop. Het echtpaar reisde diepbedroefd verder. In Santiago baden ze godsvruchtig tot Jacobus voor de zielenrust van hun gehangen zoon. Op de terugreis wilden ze bij de executieplaats nogmaals voor hem bidden. Tot hun verbazing en vreugde ontdekten ze dat hun zoon nog leefde.
"Jacobus heeft me ondersteund en ervoor gezorgd dat ik in leven bleef ", zei de jongeman. De ouders holden naar de rechter, vertelden van het wonder en vroegen alsnog vrijspraak. De rechter die net aan tafel zat, met voor zich in een pannetje een gebraden kip en haan, geloofde het onwaarschijnlijke verhaal niet en zei: "Uw zoon is net zo dood als deze twee dieren". Op dat moment kregen de kip en de haan hun veren terug en vlogen de pan uit. Natuurlijk werd de jongen direct vrijgesproken en de herbergiersdochter gestraft. Het kippenhok met levende have werd gebouwd als herinnering aan dit miraculeus gebeuren.

Foto’s

4 Reacties

  1. Anne:
    25 juli 2016
    Mooie verhalen weer. Zonde van de hoed, gelukkig was het geen Tilly ;)
  2. Arjen Buringa:
    25 juli 2016
    Grappig Geert om te lezen, dat er een zwembad bij de albergue was gisteren. Ik was zelf namelijk ook naar het zwembad in Sint Pancras en onderweg moest ik even aan je denken. Ik zag je in gedachten al lopen en dacht hier gaat het leven gewoon verder terwijl jij dag in dag uit aan het wandelen bent.
    Sterkte met het wandelen bij deze temperaturen en hopelijk loop je snel weer tegen een nieuwe hoed aan!
    Hartelijke groeten!
  3. Elisabeth:
    26 juli 2016
    Hola Geert,
    Geweldig hé door de seizoenen lopen, weet je nog dat je in de Champagne nog kale wijnstokken zag? Jij maakt wel flinke afstanden zeg! Misschien brengt Jacobus je hoed wel terug.. Heb je nog wat meegekregen van zijn dag, 25 juli. Buen Camino
  4. Hans en Anneke:
    26 juli 2016
    Hoi Geert.
    Routeboekje van Sweerman ligt weer op tafel. Vandaag Fromista? En dan de Campos de Tierra met nauwelijks schaduw. Nog een kleine 450 km, ongeveer 19 dagen vermoed ik? Het gaat je lukken!