Dag 85, 86, 87

Plaatsen: Cardañuela, Tardajos, Castrojeriz, Población de Campos
Afstanden: 26/31/31 km

Maandag 25 juli
Vandaag is het de naamdag van Santiago, de Apostel Jacobus (de Meerdere), waar het hier allemaal om gaat. We willen, zoals altijd eigenlijk al, vandaag zeker eindigen in een kleine plaats. 'De groep' is praktisch gezien opgedeeld in subgroepjes. Ik wandel geregeld met de Franse Marie-Noëlle, de Hongaarse Fruzsina en modebewuste Italiaan Emilio. Vijf uur is onze populaire wektijd, zodat we tegen zessen, als het licht begint te worden, op weg zijn.
Vandaag lopen we eerst naar Burgos. Er is een alternatieve route, waarvan ik niet weet of hij korter is of langer dan de hoofdroute. Het laatste stuk is door een langgerekt park langs de rivier.
In Burgos nemen we eerst een kop koffie en lopen daarna door naar de kathedraal. Onderweg lopen we een farmacia binnen om de medische voorraad aan te vullen. Het goede nieuws is dat ik niet verder afgevallen ben, het dieet van niet zuinig zijn met vet (olijfolie) en zoete waren help dus kennelijk. Zorgen dat er altijd wat voedingsstoffen direct uit de spijsvertering gebruikt kunnen worden en de noodvoorraad van het lichaam niet aangesproken hoeft te worden.
Ik heb mezelf op advies van Nel een knieband aangeschaft en ik kan nu wel verklappen (ik schrijft dit een paar dagen nadien) dat het echt help. Mijn rechter knie doet geen pijn meer, mijn linker kuitspier nog nauwelijks en mijn gemiddelde snelheid neemt toe.
In Burgos doen we eerst een rondje rond de prachtige kathedraal. Halverwege het rondje is een toeristenwinkeltje waar ik en nieuwe hoed koop. Weer geen Tilly, helaas.
De andere drie willen de kathedraal van binnen zien. Ik herinner me dat het een commercieel museum is, dus even om het hoekje kijken is er niet bij. Zes jaar geleden heb ik uitgebreid rondgekeken en ik besluit om niet mee naar binnen te gaan maar wat rond te lopen in de stad. Op mijn rondgang kom ik langs een sombrereria. Zouden ze hier Tillies verkopen?
Op een of andere manier is de hele groep weer compleet op de boulevard. We spreken af waar we heen gaan. We vertrekken in kleine groepjes, maar in Tardajos zijn we weer compleet. De hospitaleria schrikt van het aantal pelgrims dat ineens aankomt. In een keer vol. We kopen gezamenlijk eten en drinken in voor het avondeten en de hospitaleria zorgt voor tortilla.

Dinsdag 26 juli
Ineens schrik ik wakker als Fruzsina voor mijn bed haar rugzak staat in te pakken. Het is kwart over vijf. De meesten zijn al weg. Ik heb geslapen als een blok. De eerste nacht dat ik in een ruk doorgeslapen heb. Ik moet er altijd wel een keer uit om naar de wc te gaan. Ze hebben geprobeerd me te wekken, maar het lukte niet. Gelijk maar even gezegd dat ze dat dan wat hardhandiger moeten doen.
Vlak voor Castrojeriz is een ruïne van een oude abdijkerk, Convento San Anton. Er zijn 12 bedden, maar bijna geen voorzieningen, geen douche, wel een waterstroom uit de bergen om je te wassen. We besluiten met de subgroep daar te overnachten, de rest loopt door naar de donativo in Castrojeriz. Er blijkt echter dat er watergebrek is en er nog maar plaats is voor vier. Lee Chin (Uit Hong Kong, vergeef me als ik het verkeerd schijf) heeft zich al ingeschreven, dus er is plaats tekort voor ons alle vier. Ik bied aan dat ik wel doorloop naar Castrojeriz, maar dan blijkt dat we echt een groep zijn. We lopen allemaal door.
Bij de dontativo albergue hebben Marie-Noëlle in ik allebei geen goed gevoel en we eindigen met z'n vieren in een andere herberg met een ruime slaapzaal met ca. 30 plaatsen. De nacht verloop buitengewoon rustig.

Woensdag 27 juli
Vandaag moeten we een beslissing nemen. Er is een stuk van 16 km over de Campos de Tierra met niets dan zon. Geen dorpen, geen of nauwelijks schaduw. Het wordt > 30 °C. De resterende afstand is ca. 44 km. Wordt het twee keer 22 en dan op dag 3 's morgens met die 16 beginnen of toch maar de dagelijkse 30 en op dag 2 's middags met de 16 eindigen?
We besluiten met algemene stemmen om voor de tweede optie te gaan. Vandaag dus 30 km, Fromista voorbij.
We lopen weer als 'subgroep', hoewel Emilio er echt zin in heeft. Hoewel hij al even onderweg is uit Milaan, is hij in staat om 6 km per uur te lopen en dat doet hij vandaag dan ook.
De oude abdij van San Nicolas, ook een albergue, is een mooi rustpunt. Emilio wilde hier eigenlijk overnachten omdat deze plaats gerund wordt door zijn landgenoten, maar dit was helaas niet in te plannen.
Voor Boadilla del Camino waren we wat uit elkaar geraakt. Emilio was met zijn 6 km/h al in een stofwolk verdwenen en ik kon beide dames maar met moeite vinden bij een bar (alles wat geen echt restaurant is heet hier bar, je kunt er ook lunchen). Toch maar even laten weten dat ik het wel prettig vind als we voor een dorp even een paar minuten op elkaar wachten. We lopen allemaal ons eigen tempo, en dat kan op 10 km zomaar een paar minuten schelen.
De rest van de dag lopen we met z'n drieën. We stoppen nog even bij de oude viervoudige sluizen van Fromista, lopen langs de albergue municipal met de doorzakkende bedden (ervaring van 2010) en zitten op het kerkplein om contact te zoeken met Emilio, die een prachtige nieuwe albergue vlak voor Población de Campos gevonden heeft. Bedden in nissen met gordijnen ervoor. Emilio en Marie-Noëlle halen eten in Población de Campos zodat we niet aan het pelgrimsmenu hoeven. (De sangria kwam uit een fles, dat zegt wel iets over de culinaire stand van de bar van de albergue)

Zoals jullie zullen begrijpen bevalt het 'pelgrimeren in een groep' me prima na de twee en halve maand bijna altijd alleen. Maar het is geen vakantie, elke dag 30 km lopen is best zwaar.