Dag 88, 89, 90

30 juli 2016 - Reliegos, Spanje

Plaatsen: Población de Campos, Calzadilla de la Crueza, Sahagun, Reliegos
Afstanden: 34/23/32 km

Donderdag 28 juli
Het beloofde ontbijt was helaas niet aanwezig. Een zoektocht naar een verantwoorde bracht niets op. Koffie konden we nog wel maken, maar daar bleef het dan bij. Gelukkig kwam er uit de verschillende rugzakken nog wat eetbaars als een stuk oud brood (Spaans brood is al oud als je het koopt), een rol koekjes en een pak chocolade.
Emilio was zoals gebruikelijk weer snel weg en ik vertrek met Fruzsina, Marie-Noëlle en de Nederlandse Marja rond zes uur in het donker. De maan wordt ook steeds kleiner dus we hebben in het begin wel een hoofdlamp nodig. Ik heb altijd gezegd dat ik niet in het donker wilde lopen, maar zo'n uur voor zonsopkomst is prima te doen en het heeft wel wat om het licht te zien worden.
In het eerste dorpje is de bar nog niet open, maar kort na achten kunnen we een ontbijt nemen in het volgende dorp.
De laatste plaats voor het stuk van 16 km over de Tierra de Campos (acht maanden winter en vier maanden hel) is het stadje Carrión de los Condes. Er is dan ruim gelegenheid om eten en water in te staan voor de hel. Er is ook een mooi kerkje met mooie muziek. Het geheel ontroert me. Ik steek een noveenkaars op. Buiten realiseer ik me dat het vandaag de geboortedag van Marja's moeder is.
Om 1 uur ben ik er klaar voor, ik begin aan de 16 km 'niets'. Iedereen wil alleen lopen, maar al na een klein uur zie ik twee benen met bekende groene sokken onder een van de spaarzame bomen uitsteken. Marie-Noëlle ligt in de schaduw uit te rusten. De rest lopen we min of meer samen en rusten bij beide schaduwrijke rustpunten. Als we rond halfvijf in Calzadilla de la Crueza aankomen is het zo'n 35 °C en geheel onbewolkt. Emilio heeft voor ons gereserveerd in een albergue met zwembad.
's Avonds eten we met een groep van zeven in een restaurant waar we door de trotse eigenaar echt als gasten behandeld worden, ook al eten we maar een pelgrimsmenu van € 10. Omdat ik om praktische redenen even een pauze ingelast heb in mijn vegetarische eetgewoonte kies ik voor konijnenbout.

Vrijdag 29 juli
We staan vandaag een halfuurtje later op, halfzes dus. Het belooft weer een warme dag te worden, maar gelukkig wel met om de ca. 5 km een dorpje, dus er hoeft geen twee liter water mee.
Marie-Noëlle wil in Sahagun naar de dokter en is vooruit. Ik loop het stuk voor Sahagun met Fruzsina, die de vaart er ook niet echt in heeft. We besluiten in Sahagun te stoppen. Fruzsina en ik zoeken een albergue uit. Het is de albergue waar ik zes jaar geleden ook overnacht heb, een stukje van de route door het stadje. We weten dan nog niet dat het precies aan de andere kant van Sahagun is dan de medische post. Marie-Noëlle neemt dan ook een andere albergue, waar de rest van 'de groep' ook blijkt te zijn. Zij hebben een nachtwandeling gemaakt waardoor de biologische klokken totaal van slag zijn. Ze zijn dan ook nauwelijks aanspreekbaar. Emilio is een plaats verder geëindigd, dus ik blijf alleen met Fruzsina. De grote slaapzaal met aparte compartimenten is niet erg gevuld, dus het is een rustige nacht.

Zaterdag 30 juli
We staan om halfzes op, eten wat en om halfzeven gaan we op pad. Bij de koffiestop zien we zoals afgesproken Marie-Noëlle. Marja belt dat ze met een probleem met haar been naar de dokter is geweest en twee dagen rust moet houden. Ze is in Sahagun maar denkt er over om de rust in León te houden en daarna weer met ons mee te lopen. Inmiddels is een tweede Hongaarse vrouw aangesloten. Helaas spreekt ze slecht Engels.
Er komt weer een lang stuk van 12 km zonder voorzieningen. Het is nog steeds tegen de 30 °C in de middag, maar gelukkig staan er platanen langs de weg die voor redelijk wat schaduw zorgen. Marie-Noëlle loopt ver voorop. Op een schaduwrijke plaats vindt ze Emilio in diepe slaap. Hij heeft twee uur op ons gewacht.
In Reliegos vinden we een leuke albergue, 'Albergue de Ada'. Ada is de verstandelijk gehandicapte dochter van de eigenaars en helpt mee door de gasten rond te leiden langs douche, toilet e.d.
Als we op een terras zitten zien we een aantal bekenden van de camino.
's Avonds voegt  Jules, de echtgenoot van Marie-Noëlle zich bij ons. Hij loopt een week met ons mee.

Foto’s

5 Reacties

  1. Dorette:
    31 juli 2016
    Geert, Geert, Geert, je laat je toch geen oud brood in de handen duwen? We hebben hier zo lekker vers stokbrood elke dag!
    Veel plezier nog bij de laatste warme etappes. Want op dit moment is het warm. We hebben zo'n 38/40 graden.
    Abrazo de Dorette
  2. Ans Zonneveld:
    31 juli 2016
    Geert, je loopt nu op de Frances en voor mij zo herkenbaar, ik wandel met je mee. Ook bij mij was het zo mooi weer, 3 jaar terug alweer. Man wat gaat het snel, geniet van je mooie en bijzondere kilometers en ontmoetingen, CHAPEAU!!!@
  3. Elisabeth:
    1 augustus 2016
    Ha Geert,
    In Carrion heb ik een geweldige pelgrim mis meegemaakt, zeer indrukwekkend, wij hadden op de Via Aquitana 38 graden :) maar vonden om 7uur vertrekken ook prima maar maakten ook minder kilometers. Ik vond de Meseta prachtig, hoe vind/ervaar jij de Spaanse hoogvlakte? Leon is de moeite waard en het studentenhuis Unamuno ligt in de buurt van de kathedraal en is heel betaalbaar, wij hadden 2persoonskamer met eigen sanitair en echte handdoeken :) voor 15e pp . Ik geniet van je verhalen, ik hoop dat jij ook blijft genieten van jouw weg!
  4. Arjen Buringa:
    1 augustus 2016
    Hoi Geert, aan de foto's te zien met bijbehorende reisverslag zie ik dat het echt afzien is. Ik heb gisteren nog even met Marja gesproken na afloop van de kerkdienst, terwijl jij alweer aan het lopen was richting Léon....
    Petje af voor jou. maar houd je eigen hoed maar op!
  5. Anneke en Wim van Steenbergen:
    2 augustus 2016
    Jouw wederwaardigheden lezen is al heel boeiend op zichzelf, maar proberen je in te leven in wat jij allemaal op je pelgrimsweg tegenkomt, is dat nog meer. Wat een verscheidenheid allemaal. Je begint je einddoel te naderen. Met veel respect blijven we jou volgen. Geweldig om dat zo te mogen doen. Met hartelijke groet, Anneke en Wim van Steenbergen.