Dag 97, 98, 99
8 augustus 2016 - Ventas de Narón, Spanje
Plaatsen: La Faba, Triacastela, Barbadelo, Hospital da Cruz
Afstanden: 27/23/31 km
Zaterdag 6 augustus
Vandaag nemen we afscheid van Jules, de echtgenoot van Marie-Noëlle. Hij heeft een kleine week meegelopen. Hij loopt nog mee tot O Cebreiro en loopt daarna in een andere richting naar een plaats waar een bus komt.
Je kunt nu echt merken dat het drukker wordt. De bed-race is begonnen. Emilio, Marie-Noëlle en Andrea hebben nog plaats gevonden in de albergue municipal in Triacastela, maar als Fruzsina in de rij staat achter een Spanjaard springen ineens twee Spaanse meiden voor haar 'we are a group' en nemen de laatste plaatsen. Als ik 10 minuten later aankom is ze nog kwaad. Samen gaan we naar een andere herberg en vinden plaats in een kamer voor 6.
Wij zijn de enigen die goed slapen.
Zondag 7 augustus
De groep begint een beetje uit elkaar te vallen. Lopen we de resterende afstand in 3 of in 4 dagen? Bij 3 dagen moet het gemiddelde boven de 30 liggen. Niemand wil een beslissing nemen. Ik ga uit van 4 dagen, aankomst 11 augustus in de middag met een normale dagafstand, maar nog liever aankomst op 12 augustus in de morgen met een laatste afstand van 5 km.
Emilio draaft door, is ons nu 10 km voor. (See you tomorrow). Marie-Noëlle heeft aangegeven met laatste stuk alleen te willen zijn. Ik zit nu dus in Barbadelo met Fruzsina en Andrea.
Maandag 8 augustus
Vannacht was Fruzsina aan de beurt. Bed bugs. Een stuk of 10 steken in haar hals, keurig op een rijtje. We hebben er nog een paar gevangen (doodgetrapt). Heel vervelend, ze heeft vanavond nog een klusje.
Vandaag zijn we het 100 km paaltje gepasseerd. Het paaltje staat er pas en is nog helemaal onbeklad.
Het verhaal is dat de Xunta van Galicia de afstanden opnieuw berekend heeft. De route wordt wel eens aangepast, omdat er bijvoorbeeld een nieuw pad bijkomt om de autowegen te ontlopen. De paaltjes zijn echter op dezelfde plaats blijven staan, wat resulteert in belangrijke aanduidingen als 123,865 km en het ontbreken van een 100 km paaltje. Hier is kennelijk commentaar op gekomen en er is weer een 100 km paaltje geplaatst.
De groep is nu helemaal uit elkaar. Fruzsina en Andrea wilden nog wat doorlopen en hebben nog een extra kilometer gescoord, zodat ik nu alleen ben. Ook wel weer eens rustig. Morgen drinken we koffie met z'n vieren, Emilio wacht op ons. Kunnen we gelijk afspreken of we samen Santiago willen binnenlopen en zo ja op de 11e in het begin van de middag of op de 12e vroeg.
Het blijkt toch lastig te zijn om 25 km te lopen, zo was de albergue in Gonzar vol, zodat er nog ruim 4 km bij kwam.
Afstanden: 27/23/31 km
Zaterdag 6 augustus
Vandaag nemen we afscheid van Jules, de echtgenoot van Marie-Noëlle. Hij heeft een kleine week meegelopen. Hij loopt nog mee tot O Cebreiro en loopt daarna in een andere richting naar een plaats waar een bus komt.
Je kunt nu echt merken dat het drukker wordt. De bed-race is begonnen. Emilio, Marie-Noëlle en Andrea hebben nog plaats gevonden in de albergue municipal in Triacastela, maar als Fruzsina in de rij staat achter een Spanjaard springen ineens twee Spaanse meiden voor haar 'we are a group' en nemen de laatste plaatsen. Als ik 10 minuten later aankom is ze nog kwaad. Samen gaan we naar een andere herberg en vinden plaats in een kamer voor 6.
Wij zijn de enigen die goed slapen.
Zondag 7 augustus
De groep begint een beetje uit elkaar te vallen. Lopen we de resterende afstand in 3 of in 4 dagen? Bij 3 dagen moet het gemiddelde boven de 30 liggen. Niemand wil een beslissing nemen. Ik ga uit van 4 dagen, aankomst 11 augustus in de middag met een normale dagafstand, maar nog liever aankomst op 12 augustus in de morgen met een laatste afstand van 5 km.
Emilio draaft door, is ons nu 10 km voor. (See you tomorrow). Marie-Noëlle heeft aangegeven met laatste stuk alleen te willen zijn. Ik zit nu dus in Barbadelo met Fruzsina en Andrea.
Maandag 8 augustus
Vannacht was Fruzsina aan de beurt. Bed bugs. Een stuk of 10 steken in haar hals, keurig op een rijtje. We hebben er nog een paar gevangen (doodgetrapt). Heel vervelend, ze heeft vanavond nog een klusje.
Vandaag zijn we het 100 km paaltje gepasseerd. Het paaltje staat er pas en is nog helemaal onbeklad.
Het verhaal is dat de Xunta van Galicia de afstanden opnieuw berekend heeft. De route wordt wel eens aangepast, omdat er bijvoorbeeld een nieuw pad bijkomt om de autowegen te ontlopen. De paaltjes zijn echter op dezelfde plaats blijven staan, wat resulteert in belangrijke aanduidingen als 123,865 km en het ontbreken van een 100 km paaltje. Hier is kennelijk commentaar op gekomen en er is weer een 100 km paaltje geplaatst.
De groep is nu helemaal uit elkaar. Fruzsina en Andrea wilden nog wat doorlopen en hebben nog een extra kilometer gescoord, zodat ik nu alleen ben. Ook wel weer eens rustig. Morgen drinken we koffie met z'n vieren, Emilio wacht op ons. Kunnen we gelijk afspreken of we samen Santiago willen binnenlopen en zo ja op de 11e in het begin van de middag of op de 12e vroeg.
Het blijkt toch lastig te zijn om 25 km te lopen, zo was de albergue in Gonzar vol, zodat er nog ruim 4 km bij kwam.
Geniet van de laatste dagen en loop op je gemak. Zo'n lange tocht is waarschijnlijk toch once a lifetime ( of ben je nu echt verslaafd?).
Daarna ff naar Finistere en vervolgens weer naar huis. Zal wel even een flinke omschakeling zijn. We zien elkaar als je er weer ruimte voor hebt, eerst maar even indalen!
nog 100 km, het eind is in zicht, maar ik begreep dat je nog door wil lopen tot Finisterre, lekker doen als je nog zin hebt.wat een mooie ontroerende ervaring bij het cruz de ferro, je schrijft zo beeldend dat bij mij ook bijna de tranen over mijn wangen liepen. geniet nog met volle teugen van de laatste kilometers, heb het goed Gisteren waren we in een roze kerkdienst in amsterdam en daarin werd gebeden: voor wie ons lief zijn, draag hen en ga met Uw licht hen vooruit, dat bid ik jou ook toe. liefs magda.
Geniet en geniet, neem alles goed op......
Eerdaags de Grande Finale, voor jouw topprestatie, dikke zoen van Ans.
Chapeau, Peter.
Dank je wel voor het delen van je ervaring bij het Cruz de Ferro, het ontroerde me om het te lezen, hoe bijzonder!
Wat ik grappig vind om te lezen is dat je 'ineens' in een groep loopt na al die tijd voornamelijk alleen. Zo werkt dat blijkbaar....bevalt het je?
Wens je nog heel veel plezier in deze laatste dagen en een behouden aankomst!
Maar blijf vooral genieten zou ik zeggen!
Hoe dan ook: alvast een mooie aankomst!
Nu je de tocht er bijna op hebt zitten wil ik je iets vragen. Je hebt de tocht enkele jaren geleden gemaakt op de fiets. Kun je mij iets vertellen over de voor en nadelen van lopen en fietsen. Mijn partner gaat de tocht volgend jaar maken en twijfelt nog tussen lopen of fietsen, vandaar. Nog veel loopplezier de komende dagen en ik wacht je reactie af, groetjes, Josepha
Ongeveer twee weken geleden heb ik je nog een reactie ter aanmoediging gestuurd. Is kennelijk niet overgekomen, want ik heb de tekst niet teruggezien. Samen lezen we jouw berichten met toenemend respect, ook als het heel persoonlijk wordt. Goed gedaan. De laatste loodjes wegen het zwaarst. Met de opgewekte stemming, waarin je alle dagen hebt verkeerd, moet het je lukken. Veel succes en behouden aankomst. Hartelijke groeten van Anneke en Wim.
Groetjes, Arnold
Ik wens je mooie dagen naar het eind van je voettocht. Met ontroering heb ik je verhaal over de blauwe vlinder gelezen. Prachtig.
Lieve groet,
Dorien
Je bent een held! Ik ben heel trots op je dat je nu de hele weg naar Santiago bijna te voet hebt volbracht. In 2010 heb ik 9 dagen van je gezelschap genoten op jouw fietstocht naar Santiago en mijn fietspelgrimage naar Lourdes. En nu ben je, zo te lezen, weer een fantastische reisgenoot voor vele andere pelgrims. Dank je voor je prachtige verslagen. Veel succes de komende dagen. Ik leef met je mee en bid voor je behouden aankomst.
Hartelijke groet, Annelies
wanneer we thuis waren hebben we dagelijks met veel interesse je vorderingen gevolgd en al je verhalen gelezen. Soms kwamen we wat bekends tegen, dan was het dubbel mooi; dat hoor je nog wel eens. Door weer even weg te zijn zullen we niet direct lezen wanneer je aankomt, maar zo dichtbij, dit gaat je zeker lukken: proficiat. Succes met de laatste loodjes,
Ineke en Cor.