Dag 25, 26

Plaatsen: Bazancourt, Reims, Champillon
Afstanden: 21/29 km

Donderdag 26 mei.
Wat leer je toch veel. Hoe heel mooi ook heel saai kan zijn.
Het stuk voor Reims gaat door een lieflijk licht glooiend gebied, over een zandweg tussen de velden met bijna uitgebloeid koolzaad, luzerne, bieten en verschillende soorten graan, waar de leeuweriken prachtig aan de hemel zingen.
Maar wat duurt het lang voor de kathedraal van Reims dichterbij komt en wat zijn er geen plekjes om even in de schaduw te gaan zitten en wat is drie uur achtereen lopen dan lang. Maar goed, de Meseta komt nog...
Ik kwam tegen half een bij de kathedraal in Reims aan. Wat een prachtig bouwwerk is dat toch, met als bekende trekpleister de lachende engel.
Randonneurs & Pèlerins 51 is de uitgever van de wandelgids die ik momenteel gebruik. (RP51, met een knipoog naar de RN51, de autoweg die ongeveer hetzelfde traject volgt) Vrijwilligers van RP51 zitten in de kathedraal om wandelaars te bellen bij het vinden naar een slaapplaats. Ik had daar geheel op vertrouwd en begaf mij op aanraden naar de jeugdherberg, ruim een km lopen. Geen plaats. Teruggekomen bij de kathedraal was Ad uit Breda daar ook weer. Dan maar naar Saint-Sixte, niet ver van de kathedraal (ik wilde daar eerst niet heen omdat een luidruchtige Duitser die naar drank stonk in een gele overall daar ook heen ging). Daar aangekomen; vol. Bedankt RP51 voor de hulp. De adressen staan ook in het boekje.
Gelukkig wilden de dames bij Saint-Sixte ons wel helpen. Ze hebben gebeld naar het klooster van de Clarissenzuster ver buiten de stad. Wij daar heen, met de bus, die propvol zat omdat er een staking was (we zijn in Frankrijk). We konden nog net laatste deel van de vesper meemaken, waarna we een goed maal kregen. Deze zusters eten 's avonds warm omdat er veel buiten het klooster werken. Thuis krijg ik nooit andijvie.
Goed geslapen die nacht.

Vrijdag 27 mei.
Na ochtendgebed en een sober ontbijt vetrokken. In de bus kwamen we er achter dat we beiden de sleutel van de kamer nog in de zak hadden. Nog maar een keer gebruikt gemaakt van de mensen van Saint-Sixte, zij zullen de sleutels opsturen en even bellen.
Bij het verlaten van Reims nog even de Decathlon aangedaan voor een paar sandalen. De teenslippers zijn nu echt op ondanks de reparatie met de tie-rap van Jacobus. Ook heb ik een hoed (nee Anne, geen Tilly) aangeschaft, zodat ik wat beter beschermd ben tegen de zon. Zie foto.
Toen het wat heuvelachtiger werd heb ik Ad achter mij gelaten. We hebben een ander tempo en Ad loopt wat minder km per dag. We hebben een leuke tijd samen gehad, maar er komt een eind aan, zo gaat dat op de Camino.
Oh ja, ik heb ook nog een hand gekregen van de burgemeester van Trois-Puits. En een stempel. En vers water.
En ik heb een blaar.