Dag 91, 92, 93

Plaatsen: Reliegos, León, Villavante, Santa Catalina de Somoza
Afstanden: 25/31/31 km

Zondag 31 juli
Gisteren bij het eten heb ik twee mannen ontmoet die de Camino Frances in 20 dagen doen. Doorgaans hardlopend. Dat betekent dus 20 marathons. Zie liepen niet zo makkelijk meer.
Vandaag lopen we maar een korte afstand om genoeg tijd te hebben om León te zien. We hebben een albergue op een km voor het centrum gereserveerd, maar de koplopers Marie-Noëlle en Emilio hebben er geen goed gevoel bij. En dan gaat het voornamelijk om de locatie. Drukke weg, gebouw vol in de zon tegenover de KFC. We kiezen dus toch voor de giga albergue van de Benedictijnen met 132 plaatsen. Gelukkig zijn de grote slaapzalen nu voorzien van schotten, zodat het iets minder massaal overkomt. Maar toch.
Na een goede lunch bezichtigen we de mooie kathedraal, met audioguide. Voor de liefhebbers wat foto's van het viervoudige orgel. Op het programma zag ik zelfs onze Alkmaarse Pieter van Dijk staan.

Maandag 1 augustus
Vandaag hebben we de keuze tussen twee routes. Eenmaal León uit kunnen we de Camino Frances volgen die langs de autoweg loopt of de alternatieve route die door wat meer landelijk gebied loopt en door meer dorpjes komt. Hoewel 2 km om kiezen de meeste pelgrims voor de alternatieve route. De apps voor de telefoon waar ik gebruik van maak voor de planning kunnen slecht omgaan met deze keuzes en ik heb geen boekje. Gelukkig heb ik 'de groep'. De groep is eigenlijk opgesplitst. Het jonge deel is een dag achter omdat een van de Nederlandse meiden een dag rust moet houden. De rest van plan vandaag een auto te huren en over de Picos de Europa naar het strand te gaan.
Vandaag liep ik met de twee Hongaarse dames. Opeens liep er nog een Hongaarse jongeman mee. Best een lastige taal.
In Villar de Mazarife, waar de ooievaars op de kerk zitten, lunchen we. De Hongaarse jongeman blijft achter, wij gaan nog 9 km verder, rechtuit met de Picos in de verte.
We zijn doorgelopen naar Villavante, zodat we morgen niet zo ver naar Astorga hoeven te lopen en tijd hebben om de stad te zien. Villavente is een gat van niets, gelukkig konden we eten in de albergue.

Dinsdag 2 augustus
Zes jaar geleden stond de brug van Hospital de Órbigo in de steigers. Als we nu over de brug lopen kunnen we dit mooie bouwwerk goed bekijken. Net over de brug is een bar die op dit vroege uur (halfacht) al open is voor een eenvoudige lunch. Emilio, die gisteren doorgelopen is omdat hij wel eens wilde uitslapen, voegt zich weer bij ons en met z'n zessen lopen we verder. Het voorlopige doel is Astorga. We spreken af daar te lunchen en dan te zien wat we verder doen.
Er is markt op de Plaza Major in Astorga, wat inhoudt dat er geen terrassen zijn. We overleggen en besluiten door te lopen, zodat we morgen een mooi stuk hebben: de klim naar Cruz de Ferro en een deel van de afdaling daarna. De knieën kunnen zodoende halverwege de afdaling een nacht rusten, de afdaling schijnt nogal zwaar te zijn. Emilio wil door zonder lunch, de rest is wat besluiteloos. Ik vlucht een supermarkt in om spullen voor mijn lunch te kopen en eet op een bankje met uitzicht op het Bisschoppelijk paleis van Gaudi. Er komt een sms van Marie-Noëlle, ze zitten in een bar. Ik voeg me weer bij hen en we spreken af dat we naar Santa Catalia de Somoza gaan, 10 km verderop. Zoals meestal 's middags lopen we alleen. Als ik om halfvijf aankom is het ruim 30 °C. Ik begin het zelfs lekker te vinden.
Mijn bril is ook weer gemaakt. Een paar dagen geleden was er ineens een veer af, scharnier afgebroken. Ik had zelf ingeschat dat power glue wel uitkomst zou kunnen bieden en de opticien vond dat ook. Ik kreeg nog een brillendoos cadeau ook.